karacadað yamaçlarýnda kardelen çiçekleri her bahar umuda rengini verir ve her bahar dicle’de ak köpüklere üþüþür papatyalar
siverek düzü hayata vurgun yürekli yigitleri ve sabahin eteklerinde ter taneleriyle "memleketimdir benim"
orada tüfekler yaglanir kerpiç damlarda türkü kaçak tütün kaçak kaçak çay bugulanir þavki vurur maglara ve korku ve umut ve can pusuda pusuda yalnizlik
karacadag, önü diyarbekir’dir ben hüznü avuçlarken ora mahpuslarýnda bulutlarla yalpalayan rüzgarlarý resmedip bakýp bakýp iç çekerdim doruklarýna
karacadað, patikalarýnda ceylan ölüleri ve bakýr renkli göðüslerimizde görkemli güneþiyle sabýra tutunan sevdalarýn gönüllü erleriydik ve yollarýmýzda ayaklarýmýza batýp çýkan devedikenleri özlemler biraz uzak biraz diri bekleyiþlerde alçalýp yükselirken köpük köpük yalnýzlýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yılmaz Odabaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.