kuruyor zihnim bir zalim pusu usulca açýlýyor gönül uykusu dað havasýyla silinip anýlarýn pasý sinsi bir sýzý ile ince ince kanamakta eski bir aþk yarasý
dönerken yüzüm asýk gözüm tavuk karasý ey benim zavallý pýsýrýk kalbim ne iþin var daðlarda elemli nemli kýþ arifesi