kış aşkı

ocak
ocak ayýnda soðuk bir gece
amaçsýz arabamla geziyordum
onu durakta gördüm durdum
“gelirmisin?” dedim
geldi
beyazdý teni kar gibi
yüzü billur bir sürahiden akar gibi
duru ve güzeldi

konuþmuyordu
bense tanýþmak istiyordum sabýrsýzca
“nereye?” diye sordum “ya siz?” dedi usulca
“þeey öylesine geziyordum iþte”
Araþtýrýyordu bakýþlarý yüzündeki saklý gülüþte

kim olduðunu bilmekti derdim
“ineyim” dediðinde kartýmý verdim
“aramanýzý çok isterdim”
Titriyordu sesim
týkandý týkanacak nefesim
gülümseyerek kartý cebine attý
zihnime kazýndý bu resim
bir hayal gibi gecenin içinde eriyip kayboldu

þubat
günler bekleyerek geçti aðýr
ümidim git gide azaldý
aklýmda gecede giderek soluklaþan duru beyazlýðý kaldý
“aramayacak” derken bir gün telefon çaldý

ilk günkü yerde buluþtuk
küçük izbe bir kafeterya
heyecanlý çekingen konuþtuk

“iyi ki aradýnýz” dedim
“çok sevindim”
“neden?” diye sordu
þaþýrdým kekeledim sindim
gülüyordu
alabildiðine gizemli
zayýflýðýmdan tiksindim
nemli dudaklarýnda müstehzi kývrýmlar
güzeldi
gri gözlerine dalýp gitmiþim bir süre
gecenin sonu geldi

mart
bahar uzaktan göz kýrpýyordu
daha sýk buluþmaya baþladýk
kâh kýrlarda erken çiçeklerin peþinde koþtuk
kâh boðaz kýyýsýnda lodoslu dalgalarý taþladýk

nisan
iliþkimiz artýk çekingen deðildi
buram buram bahar kokan yaðmurlu bir nisan günü
doðal bir tavýrla bana eðildi
dudaklarým damarlarýndaki ýsýyý dudaklarýndan bildi

mayýs
çýnarlar giyindi yeþil tüllerini
erguvanlar mora yazdý
o hâlâ ilk gördüðüm gibi bembeyazdý

mevsim deli bahar
kâh ýlýk kâh ayazdý
ateþ bacayý sardý elbette
kim ne dese boþ
doða iþini yapacaktý
benim avuçlarým terli
onun göðüsleri sýmsýcaktý

haziran
iyice azaldý ayaz
kapýnýn ardýnda
geldi geliyor sýcak yaz

temmuz
son bulutlar daðýldý yaðmurlar uzaklaþtý
gökyüzü griden arýndý mavileþti
doðanýn hakimi artýk güneþti
uzun beyaz boyun ince kollar mermer omuz
giderek pembeleþti

aðustos
aman tanrým þu hale bak
sýcak sýcak sýcak
ne yar istiyor gönül ne dudak ne kucak
serin suya dalmaktan baþka ne var yapacak

eylül
güneþi de güzel yaðmuru da
keþke hayat hep eylül olsa
ýlýk yumuþak sakin
lâkin arkada bekleyene bak
kýþ kime olmuþ yar
ancak beterin beteri var
biraz daha sonrasýnda pusuya yatmýþ kar

ekim
aðaçlar çýplak yine
gök gölgeli yel nemli
aþkýmýz yol ayrýmýnda
karar zor her söz önemli
göçmen kuþlar vedada güneþ yakmýyor artýk
pembeler solgunlaþtý mendilin ucu yýrtýk

kasým
ne yana dönsem kara bulut
tâ be sabah özlem
tâ be sabah umut

akþamlar keder dolu
böyle gelmiþ böyle gider
o aþký unut

aralýk
poyraz sert soðuk azgýn
o güzel yüz gizemli deðil artýk
asýk donuk kýzgýn
anlýyorum ki aþkýmýz bitti
sýcak yaz kýþ aþkýný eritti
yine yalnýzým iþte
odam boþ kapým aralýk
arabayla turlayayým biraz
kýþ ortasýnda kalbim yine kiralýk

(eylül ‘02)

Sosyal Medyada Paylaşın: