söz birikti söz çoðaldý yerine sýðmýyor artýk dökülmek istiyor dilimden dilim bir rende öðütüyor her birini düþmeden ve sen yabancý sanýp sýrtýný dönerken söz aðlýyor söz susuyor kendine ben yine kendi kendime saðlamalar yapýp yutuyorum hepsini beynime
beynim uyanýk giydir diyor sözlerini sar sarmala makyaj yap sonra býrak evrene.
býrakýyorum fakat öyle deðiþmiþler ki sen deðil tanýyamýyor hiçkimse
ben yine susup susup kusuyorum içime
içimde bir deniz yüzme bilmeyen sözcüklere evsahibi olma telaþýnda dalgalarýný tutuyor. ve deniz tutuyor sözcükleri kusan kusana yanlýþ yerde.
sen bana hiç susma!
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.