YORULDUM
Yoruldum. . .
Adým gibi bildiðim yollarda adýmý unutmaktan.
Kendimden baþka herkesi avutmaktan yoruldum.
Kendi hayat dehlizimde susuz kalmaktan
Yüreðimi olmayacak sevdalara salmaktan yoruldum.
Birine bin kere ayný ateþle yanmaktan,
Bile bile her seferinde bilinen yalanlara kanmaktan,
Kelamlar diziliyken önümde lâl olmaktan,
Herkesin açtýðý baharda inadýna solmaktan yoruldum.
Aslýnda ben seni sevmekten yoruldum.
Gelmeyecek bir trenin sevda garýnda beklemekten,
Buz tutmuþ bir yüreðin alevinde titremekten,
Bir puzzle gibi kýrk yerden bölünmekten,
Bin kez sana ölüp sensizliðe dirilmekten yoruldum. . .
Düþünceler bile seni düþünmekten bikmýþken,
Gönül dergahýmdan gönülsüz kim varsa çýkmýþken,
Gözyaþlarým damarýma kan yerine akmýþken,
Hak içimdeki ateþini aþkýyla yakmýþken
Sönememekten yoruldum.
Hergün yüreðimin ayný sualiyle uyanmaktan,
Karanlýk gecede gözlerinin rengine boyanmaktan,
Tesbih tesbih adýný zikredip durmaktan,
Ýnatla yýktýklarýný aþkla kurmaktan,
Cevabýný bilipte sana beni sormaktan,
Bizsiz yaþayan seni hayra yormaktan yoruldum.
Bu son deyip de yeniden baþlamaktan,
Seni göklere çýkarýp zavallý beni suçlamaktan,
Sadaka niyeti gülüþünu ben miras sanmaktan,
Kadehi sunarken þeytan
Doðrulup Seni sormaktan yoruldum. .
Þaduman TATLI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.