Çocukluk hayallerimde þahlanan bir atým vardý, Ülkeden ülkeye koþtururdum onu, yeleleri kan ter içinde… O. hep baþýný dik tutar, baþýný dik tutanlarý severdi. Kâh uçardým onunla gökyüzüne, avucumda bulutlar… Dizerek geçerdi yýldýzlarý saman yolunda ki zaman, Uçsuz bucaksýz okyanuslarda köpükler atýmýn ayak izleri! Zirvelerde rüzgârla uçuþan, birçok peri ve kar taneleri… Ey küçük çocuk, ödünç verirmisin atýný bize? Ben cevap vermeden atým baþlardý söze: Ölünceye kadar beraberiz, ben onun hayal dünyasýyým, Ulaþacak bilinmeyenlere, bu çocuk kurduðu hayallerle… Nüshalar yazýlmýþ yaratýcýnýn kalemi ile. Hayal aðacý beyninin kývrýmlarýnda yeþermede, Hayal oku, iyi niþan alýnýrsa ulaþýr elbet hedefe…
ÞÜKRANBEÞIÞIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
kafiye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.