Hiçbir mutluluðun daim olabileceðine inanmýyorum... Önceleri bir saklambaç oynar gibi gelir kendini gösterir sonra yeniden saklanýr mutluluk. Peþine düþeriz; olmadýk kiþilere, olmadýk yerlere gideriz... Hiç olmayacak hayaller kurar sonrasýnda bir bir yýkýlmasýný izleriz. Geldiðinde görkemiyle gelir, gittiðinde sessizce kaybolur mutluluk. Sonunda mutluluðunda mutsuzluðunda anlamsýz olduðunu anlarýz. Çünkü, en sonunda ne saflýk kalmýþtýr içimizde ne de iyiliðin zerresi... Hep arkamýzdan iþ çevirmiþ olduklarýný anlarýz dostlarýn; sevdiðimizin bizi severken en sonunda sevmeye sevdalandýðýný farkederiz en son... Ýþte böylece gelir sonsuz gece karanlýklarý. Bizde unutulmayý hazmedemez karanlýða sevdalanýrýz... Ve hikayenin sonunda yok olur gideriz,toprak oluruz; taþ oluruz ama BÝR SEVDA OLAMAYIZ UÐRUNA ÇÖLLERE DÜÞÜLEN...
Sevil Murad
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bir Küçük Kız Çocuğu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.