Son günlerde hep ölümü düþünür oldum... Baþka bir hayat var mý bundan sonra; yoksa o gömüldüðümüz toprak bizi alýp küle mi çevirecek? Ne olacak ben ölünce? Benden önce ölenlere ne oldu? Peki gerçekten iyiler ve kötüler sonunda ayrýlacak mý birbirinden? Uðradýðým haksýzlýklar; yaþayamadýðým mutluluklar ödenecek mi? Kaybettiðim zamaný kim geri verecek; sevdiðim adamý kim verecek bana geri? Adalet gerçekten var mý? O kör olasýca adalet o gün topraðýn altýnda verecek mi bana tüm kaybettiklerimi? Biliyor musun aslýnda hiç sanmýyorum... Onca acýdan terkediliþten sonra geri verilse de tüm yaþayamadýklarým artýk bir anlamý kalmayacak. Çocukluðumu veremeyecek kimse yeniden...Küçücük ellerimi, damarlarýmda akan kanýn sahibi hiç tutamayacak. Baba benim damarýmda akan kaným; üzgünüm ama söylemek zorundayým, yaþadýðým ve engel olamadýðým tek piþmanlýðýmsýn... Nefret bile etmeyi beceremediðim nefretimsin. Baba sen benim hiç yaþayamadýðým çocukluðumsun, yaþatamadýðýn çocukluðum... Elinde binlerce fýrsat varken iki elinle birden ittiðin çocukluðumu bana geri verebilir misin? Tek bir ricam var senden; eðer bir yolunu bulup getirirsen çocukluðumu geri, o hiç oturmadýðýn tahterevallinin bir ucuna da sen oturur musun? Sallancakta sallanmayý bana sen öðretir misin? Þu Allah’ýn cezasý dünyada ölmeden bana bildiðin bir þeyi öðretir misin? Sosyal Medyada Paylaşın:
Bir Küçük Kız Çocuğu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.