Emanetindi
Can taþýdým sabaha
Ölmedim
Dün gece…
Uzaklaþýp
Nefesindeki karanfil kokusundan
Bu kentte yalnýz kaldýðýmda
Pencerelerden sarkan begonyalarý çaldým
Haziran akþamlarýna
Yýkayýp
Yüzümü
Ardýn sýra giden
Dalgalarýnýn ak köpüðünde
Yýldýz iliþtirdim kirpiðime
Kibirli
Bütün þarkýlara inat
Gem vurup dilime
Özleminin rüzgar kanatlý
Yelesini sevdim
Yansa da
Yüreðimin iskelesi
Karanlýðýn ortasýnda
Bekledim…
Sevgilim benim!
Dün gece
Yoluna hep hoyrattý bakýþlarým
Ve
Yýrtýp karanlýðý
Gün aydýnlýðýna
Kavuþtu topraðým
Geldin!
Bitti
Bütün
Sýtmalý zamanlarým
Hoþ geldin
Kadýným!
Taylan KOÇ