Ey Aşk! Sen Nelere Kadirsin.
...Bir tanesi daha hiç bir þeye aldýrýþ etmeden
düþüverdi umarsýzca dalýndan...
döne döne deðdirdi tenini topraða.
sonra hafiften bir rüzgar esti,
kattý onu da topladýklarýna..
esti oradan uzaklara...
Oysa yaðmur yaðmalýydý o an.!
Mermer gölgelerinde kurusun diye hüsran.
olmadý..deðiþmedi masallardaki onca kahraman.
baktým ardýma, gördüðüm;
Bir ikindi sonrasý uzayan gölgemdi...
Ve,
Dolaþýyordu ortalýkta ölüm meleði..
sýrasý gelmiþ eceller peþindeydi.
Urgan vardý tavanlarýn birinde
ve haberi geldi,
biri daha aþk’a kurban etmiþti kendini...
Ey Aþk !! Sen nelere kadirsin.
Öyleki,
devamsýzlýk etmeden ilerliyordu hayat..
tadým kaçtý..kalmadý huzurum.
...Döndüm yüzümü güneþe.
Yürüdüm paytak paytak yüreðimin götürdüðü yere.
Kapattým avuçlarýmý,
hayat:
sýcaklýðýný alýp götürmesin diye.
sarýldým kendime..kendi ellerimle,
halim kalmadý..çöktüm zemine..
..sesler geliyordu uzaklardan iþittiðim.
soðukça bir rüzgar kýrdý halsizliðimi
kaldýðým yerden devam ettim.
ama deðmedi bir türlü tanrýnýn eli alnýma
o deðdirmedi, bende eremedim muradýma.
...Boþalttým ceplerimi,
sonra bakkala gittim.
azalttýðým sigarayý çoðaltmak için.
ve bir þeyler, sýrf çoðul olsun diye,
yanýnda susamlý büsküvi aldým.
Çýktým!
Oysa yaðmur yaðmasýný isterdim o an.
ýslanacaktým. Çamur çamur batacaktým kendime.
Olmdý..bir sonraya býraktým.
Güneþ ikindiyi terke çýkmýþtý.
Döndüm eve,
giyindim prangalarý hiç bir þeye aldýrýþ etmeden.
çýkardým yeni ne varsa,
tenime deðdirmeden.
Çok düþündüm gideyim mi gitmeyeyim mi diye.
denedim ama olmadý istediðim.
Sonra görmüþ olduklarýmý yitirdim.
Dýþa dönen bi yaprak gibi, umudum azý kara
döndüm yüzümü zelal yýldýzlara.
son böyle bir þeydi iþte.
Biliyorum,
oyunuydu bu bana oynadýðý kaderin..
umursamadým..
vardý herþeyden haberim.
Ey Aþk! Sen nelere kadirsin ki,
bir türlü doðru yolu bulamadým sende.
anlatamadým derdimi kimseye.
Susmak tek çareydi o anda
ve tanrýnýn hüzünlü öpüþleri yeniden kýrýldý alnýmda.
Haberini aldým,
emanet bir urgan halen asýlýymýþ tavanlarýn birinde.
duyar gibiydim sesini ölüm meleðinin.
Caným sýkýldý oyun oynadým.
Sandalyeyi tekmeleyip,
urganý tenime deðdirdim.
Vardým tadýna ölümün.
Yoksa aþkýn imkansýzlýðý mý demeliydim.
Ne deðiþecekti ki.
" Aþk birini daha çekmiþti kendi tarafýna."
...Ve zamanlar yýldýz ekilip,
güneþ biçilen zamanlardý.
Biri daha hiçbir þeye aldýrýþ etmeden düþü verdi dalýndan.
Döne döne deðdirdi tenini topraða.
Sonra bir rüzgar esti soðukça,
kattý onuda topladýklarýna..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.