Hâlende pervâne can, mah-cemâline düþkün Alevinde kavuran dîdar-ý nârdýn Leylâ’m Suskun iken dilimi çözdü ölümsüz aþkýn Sen ki ezelden beri, ben için vardýn Leylâ’m
Bir hiç idim cihanda, içim dýþým kupkuru Benliðimi yeþerten cezbeli sýrdýn Leylâ’m Bulutlanýp çölüme yaðdýðýnda dupduru Kara sevda denilen belâya sardýn Leylâ’m
Yüreðimden görse þems, hayâ edip sönerdi Ben nasýl dayanayým, dîdemde nurdun Leylâ’m Âlem yörüngesinde sen gülünce dönerdi Þâdân seherlerimde aðlatýp durdun Leyla’m