Gözlerine vurulduðum gün,
Ayrýlýktan bahsediyordun.
Rengi mavi deðildi belki,
Yaný baþýmda ki denizden daha maviydi.
Baktýkça deðil gözlerini görmek,
Ruhunun en ücra köþesini görüyordum.
Biliyorum sözlerin seninde canýný yakýyordu
Kapatýp gözlerini, dizime uzandýn,
Ellerin, hele tenin bebekler gibi kokuyordu
Aþýk olduðum okyanus gözlerin kapalýydý,
Ama içimi kaynatan ruhun hala görünüyordu.
Öyle masum, öyle huzurlu, öyle sýcacýktý.
Sana her bakýþýmda melekler aðlýyordu.
Sonra...
Sonra doðruldun,
Gözlerin, gözlerin bir derya.
O kocaman su deryasý bile
kýskanýyordu gözlerini.
Aðlamaklý, yorgundun.
Kirpiklerin ýslanmýþtý.
Yine menekþe gözlüm oldun,
Çiçekler,
Çiçekler de kýskanmýþtý onlarý...
Evet seni seviyordum,
Ama o gün bir baþka aþýk olmuþtum sana,
Ya da gözlerine...
Seni seviyorum
Ah bu Ýki kelime.
anlatmaya yetmiyor sana olan sevdamý,
Gözlerin bakmaya kýyamadýðým…
Beni bir tek, sýcacýk bakan gözlerin anladý...
Azrail’in radarýna gireli uzun zaman oldu.
Yine de gözlerinden geçemedim.
Ne Azrail, ne de zalim radarý,
Ölüm bile yalan, bir tek geçemediðim
Gözlerin gerçek...
Seni seviyorum
Seni seviyorum
Seni seviyorum kadýným...
Y.ÞAHÝN