Kinini döktürürken þafak,
Seher vakitlerinde.
Yüreðimde bitmeyen bir acý
Gün, aðarýr içimde
Geçmiþten geleceðe
Kara sevdalarýn ilacý,
Bir tarafta aðaran þafak.
Teselli verirdi yüreklere,
Semadaki bulutlar.
Hasret kalmýþlara,
Ve aþka dalmýþlara…
Sonra…
Derin bir hüzün,
Yürekleri daðlayan,
Yýllar yýlý aðlayan
Nice gözler var ki,
Güneþi beklerken,
Hicrandan bunalmýþ,
Yüreklerin feryadý.
Ve semaya bakarken
Sebepsizce aðlayan.
Sen aðlama gülüm..
Sen üzülme artýk,
Bitecektir elbet…
Bu zulüm.
Bu kin.
Bu çile.
Þafak atarken girdiðimiz,
Yüreklerde sönen heyecan,
Ve güne sýçrayan kan
Sinelerde bilinmeyen,
Sonsuz bir hafakan,.
Yükselme ruhuydu belki,
Kulaklarda sedalayan.
Býrak anlamasýnlar…
Zümrütten tahtýný,
Bilmesinler deðerini
Ve gönlümüzdeki yerini
Bilmem ki kaç senedir,
Yollarda yürümekteyiz.
Giderken adým adým
Eþyanýn içinde yaþayan
Ruhlarda sonsuz bir hafakan
Sen aðlama artýk
Aðlama ne olur…
Yüreklerde sonsuz hatýran
Gönüllerde ve dimaðlarda
Bitmez birtürlü sevdan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.