Uykularýn kaçar, karanlýk gecelerde
Dikilir, gözlerin sonsuz bir karanlýða
Bir türlü sabah olmaz, bu yerlerde
Sanki ulaþmýþçasýna yoktan varlýða.
Deli eden bir uðultu yükselir,
adeta kulaklar týrmalarcasýna
Ve sevgiliden haberler gelir.
Sevdaný sýmsýký kucaklarcasýna..
Bir çýðlýk yükselirken nurlu semadan
Girmez bir türlü pencereden aydýnlýk.
Yudumlarken uykusuzluðu durmadan,
Ne çarþaf halden anlýyor, ne yastýk.
Soðuk odalarda kývranýr yatarsýn
Sevda ne imiþ bir gün anlarsýn...
Takýlýr kalýrsýn, gecenin karanlýðýna
Günlerce kapanýr odana, aðlarsýn,
Yýllarca hiç bitmeyen yalnýzlýðýna,
Kimsesiz ve çaresizliðine, yanarsýn.
Ne zaman düþünsen hatýralarý,
Rahatlarsýn sevinçten uçarcasýna.
Özlemle anarsýn, sonsuz sevdalarý.
Ýçten derin bir nefes almýþçasýna,
Etrafýna bakar, bir þeyler ararsýn
Sevda ne imiþ bir gün anlarsýn.
Anlarsýn, birgün her þeyin boþ olduðunu
Bir çýðlýk olur, etrafta yankýlanýrsýn.
Ve Çiçeklerin birer birer solduðunu
Maziden hatýralarla haber alýrsýn
Hicranla bakarken eski yýllara
Bitmez bir türlü kýrýlmýþlýðýn
Vurursun baþýný taþ duvarlara
Acýtýr yalnýz, çaresiz kalmýþlýðýn.
Sevdanýn günlerce hayalini kurarsýn
Dertten artar saçlarýndaki beyazlýk
Takatin kesilir, yine yalnýz kalýrsýn.
Ve hicranla inletir bu kararsýzlýk
Bakarken sevgilinin gülen yüzüne
Ama çaresiz, ama yorgun, ama bitkin
Uzanýr ellerin sevinçle gökyüzüne
izlersin ufuktaki güneþi keskin keskin.
Bir gül gibi sararýp solarsýn,
Sevda ne imiþ bir gün anlarsýn...
Katlanýrken ayrýlýk ve aþk acýsýna,
Duyarsýn içten içe. acýsýný aþkýn
Karanlýðýn ortasýnda kalmýþçasýna.
Bakarsýn karanlýða þaþkýn þaþkýn,
Akýp giderken hüzünlü geceler,
Hissedersin yüreðinde ki sýzýyý,
Dudaklarýn sürekli O’nu heceler.
Ve siler atarsýn alnýndaki yazgýyý.
Sonra etrafýna bakar ve aðlarsýn
Sevda ne imiþ bir gün anlarsýn.
andelip
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.