MAKBULE HANIM

…
Bir ev vardý tahtadan ahþap merdivenleri,
Ne geleni olurdu ah! Nede gidenleri,
Makbule haným derler bir kadýn otururdu,
Balkonunda her zaman tek baþýna olurdu.
Bazen bir çay içerdi, bazen de yemek yerdi,
Herkes onun adýna þeker teyze derlerdi…
Uzun bir zaman geçti açmadý perdeleri,
Kimse merak etmedi bitmezdi gezmeleri.
Tahta balkonundaki çiçekleri olunca,
Su verememiþ garip birden hasta olunca.
Birkaç komþu toplanýp kapýsýný çalmýþlar.
Açmayýnca kapýyý kýrýp içeri dalmýþlar…
Yataðýna uzanmýþ sessizce yatýyormuþ,
Sararmýþ tavanýna sonsuza bakýyormuþ…
Salasýný verdiler sardýlar kefenine,
Helallik istediler sormadýlar kendine,
Bir gün olsun kapýsýný çalýp da,
Makbule’nin derdi ne????
DUDU BAYRAM ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: