KOYMA BENİ SENSİZ

Koyma Beni Sensiz

Nefes alamam bir an bile sensiz olunca.
Ey içimdeki ben, ne olur koyma beni sensiz.
Ruhum mana kazandý, inan ki sen dolunca.
Ey içimdeki ben, ne olur koyma beni sensiz.

Ha sensizim, ha baþýmdan yemiþim hançeri.
Divaneye döndüm, dönerim ben bu çemberi.
Bu çemberdedir, hem baharlar hem zemheri.
Bu sevdam bil ki tertemiz, koyma beni sensiz.

Yoluna kurbandýr can, sensin derdime derman.
Elbet sen varken, olmaz bu gönle baþka ferman.
Konya’da ovasýn, Trabzon’da ise orman.
Antalya’da sensin deniz, koyma beni sensiz.

Kütahya’daki pýnarlarda bil ki sensin pay.
Sensin Amasya’da elma, Rize’de çay.
Niðde’de borsun, Ýstanbul Topkapý’da saray.
Seninle güler bu beniz, koyma beni sensiz.

Sensin Giresun’da fýndýk, Oltu’nunsa taþý.
Sensin Sertavul ve Zigana’nýn yüce baþý.
Seni hatýrlatmakta, Çanakkale Savaþý.
Aþkýndýr gönlümdeki iz, koyma beni sensiz.

Saymakla bitiremem seni, ömrümce saysam.
Yetersiz kalýr, denizlerin yerine koysam.
Yine özlerim sesini, her an seni duysam.
Sensiz kalýrým çaresiz, koyma beni sensiz.

Mustafa EROL
Manavgat / Antalya
06.06.2012

Sosyal Medyada Paylaşın: