Allah’ým, sen “sað ol” dersen, saðým ben,
Sen “var ol dersen varým ben.
Sen sana yar ettikçe ben senleyim,
Senle olamadýk ta, neyleyim ben neyleyim.
Günahkârým, þefkatine sýðýnarak sýðýnaklar arýyorum kendime.
Kendi kanatlarýma güvenerek, dar gelirim bendime.
Çaresizce el açýp yine sana yöneliyorum.
Pervasýzlýðýmý yine sen hoþ göreceksin biliyorum.
Yine senden sana sýðýnýyorum, tüm benliðimle.
Sana raðmen sebeplerden medet umuyorum çaresizliðime.
Kulluðumu unutup kul oluyorum zaaflarýma,
Yine senden medet diliyorum gönül yaralarýma.
Gözyaþlarýmý gerçekte yalnýz sen görüyorsun.
Densizliðime raðmen affediyorsun.
Yalnýz seni buluyorum yanýmda her dem.
Sen var iken sen den gayrýsýný nidem?
Derken yine gafletimle yarattýklarýna baðlýyorum gönlümü.
Arsýzca baþka kapýlarda harcýyorum ömrümü.
Aczimi yine hoþ gör Rabbim ne olur.
Bu günahkâr, bu çilekeþ kulun sensiz ne olur.
SEN TUTAARSAN ELLERÝMÝ BAÞKA ELLE AVUNMAM.
SEN BENÝ KORUR ÝKEN BEN KENDÝMÝ SAVUNMAM.
HANÝ DÝYORSUN YA “BEN RAHMAN-I RAHÝMÝM”
ÖYLE ÝSE,”HAÞA” SÖYLE KÝME GÝDEYÝM?
NAZIM SANA, SÖZÜM SANA EY MÜLKLERÝN TEK MALÝKÝ,
ÞU NEFSÝMÝN BENDEN NEDÝR TALEBÝ?
YA DURULSUN DELÝ GÖNLÜM, ÞÝFA BULSUN NEFSÝMDEN.
YA AL BENÝ, AL YANINA KURTAR BENÝ KENDÝMDEN,
SARINIP BÜRÜNMEYÝ,
SANA KUL GÖRÜNMEYÝ,
SENDEN GAYRÝ BEY BÝLÝP,
YERLERDE SÜRÜNMEYÝ,
BECEREMÝYOM RABBÝM.
HÂKÝM SENSÝN, HAKEM SENSÝN.
ÝYÝ AMA BENDEN NÝYE MÜKEMMELLÝK BEKLERSÝN?
BAKMA RABBÝM, HAD BÝLMEYEN BU HADSÝZE,
SANA SÝTEM, SANA YUMUÞ, BUYURMAK NE HADDÝME,
SIÐINIP, SINIRSIZ MERHAMETÝNE.
EL AÇMIÞIM YÜCE KAT HÝKMETÝNE.
DÖKTÜM ÝÇÝMÝ BÝRAZ.
BU KENDÝZÝ BÝLMEZÝN ETTÝÐÝ DENSÝZ NÝYAZ.
KATINDA HOÞ GÖRÜLÜP EDESÝN KABUL RABBÝM.
TERBÝYESÝNE TALÝP NEFSÝM, EL ÖPÜP MÜREBBÝMÝN.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.