Memleketlim.

Öðretmen okulu birinci sýnýf, ne erkek ne bayaným.
Bilmiyordum komünist olduðunu edebiyat hocamýn,
Kompozisyon dersinde tasvir yapmam istendi,
Emmi, dayý, Ali, Veli, ya da herhangi bir adamýn.
Bir kiþi tanýyordum, ben de onu yazdým.
Rüþvetle köyün bütün tarlalarýný,
Köylüye harçlýk olan, yeþil meralarýný,
Akýllýca, gizlice kendine tapulamýþtý.
Babamdan, tokat yedim, bende þafak atmýþtý
Adým da komüniste çýkmýþ benden habersiz.
Zira amcam imamdý, hocalara nasýl laf atardý edepsiz?
Ýkinci sýnýftayým, okul birincisiyim,
Matematik hocasý Aynur’un gözdesiyim.
Elimde, “Necati Septioðlu’nun,
Severek okuduðu, o yaþata her çocuðun,
"Bozkurtlarýn Diriliþi “kitabý var.
Ülkücüyüm diye okulu etti bana dar.
Dördüncü sýnýfta kampla ödüllendirildim.
Her öðretmeni de kutsal biri bilirdim.
Din dersi öðretmenim görünce beni,
Dedi "gâvur olarak mý görecektim seni”?
Felsefe hocam yazdýðým bir þiirle "Kürt" diye damgaladý,
Böylece Çerkezliðim bir güzel rafa kalktý.
Öðretmen olduðumda ilk gelen müfettiþten,
Ülkü-Bir’e üyeyim diye baþarýsýz raporu aldým cepten.
Bende külhanbeyi yüreði var,
Þikâyet ettim ama deðiþmiþti iktidar,
Saðcý müfettiþ geldi maaþla ödüllendirdi,
Mahsuni’nin konserine gittim diye köy muhtarý delirdi.
Ramazan orucunu tutmayan dostlarýma,
Öðle yemeði için sokaða çýkmýyor ya
Çerkez tavuðundan bir parça pay ayýrdým.
Dinsiz öðretmenlerin yoldaþlarý sayýldým.
Umutsuzca doðruyu tek kalsam da kayýrdým.
Ýnadýna kategorize ettirmedim kendimi,
Elliyedi yaþýnda hala anlatamadým derdimi.
Ne yazýk ki ülkemiz, iþtah açan bir pasta,
Bir potaya sýðarsak hevesleri kursakta,
Kalacak diyerek bizi bölmek isterler.
Bölünmeyiz dedikçe nasýlda diþ bilerler.
Ben herkese benzerim, ama sadece benim,
Sen de boþ ver kederi, ÖZ BE ÖZ MEMLEKETLÝM.

Sosyal Medyada Paylaşın: