( ÇOK GARİPTİR İNSAN OĞLU)

Ýnsan oðlu bencil hodbin, kendini sanýyor zübde,
Yakan kendi yýkan kendi, birde durmuþ ta’accüb de,
Nedamet-i neye yarar, ihtirasýn son deminde,
Cüzi iradeli fakat, haddin bilmez insan oðlu..."


Geçtiði yerler bellidir, tarumar ederde gider,
Denemekte Mücerreptir, yüreði yakýp ta geçer,
Dil siyahtýr kem özünde, kimi metrûkluðu seçer
Sevenleri piþman eder, kýymet bilmez insan oðlu…


Can yakandýr yürek üzen, seveninden olmuþ cüda,
Abesle iþtigal etme, tenkil eder sonra Huda
Kendin semender sananlar, boðulurlar dingin suda
Cananýný çiðneyerek, ezer geçer insan oðlu….


Hüzün çökmüþ yüreðine, Gözleri giryana durmuþ,
Uzak kalýnca sevdadan, yüreðine hüzün vurmuþ
Mutluluk pervane iken, zehirli badeler sunmuþ
Mutluluðu yok edipte, neden aðlar insan oðlu…


Sevda dalý yeþerirken, zehir dökmüþ gül dibine
Pelensekli sözlerini, dolamýþ o kem diline
Vuslat hayal eder iken, zeval gelmiþ sevgisine
Son piþmanlýk fayda vermez, boþa yanar insan oðlu…

Hazan gülü. 05/Haziran/2012.
Bursa.

( KELÝMELER )
( Hodbin: Bencil. Egoist.
( Zübde: Her þeyin en seçkin yeri.
(Ta’accüb: Þaþma hayret etme.
(Nedamet: Piþmanlýk duymak.
(Ýhtiras:Hýrslanma. Aþýrý istek.
( Mücerreb:Deneyimli Tecrübeli.
(metrûk: Terkedilmiþ. Býrakýlmýþ.
(cüda: Ayrý kalmýþ. Uzak düþmüþ.
(tenkil: Cezalandýrma. Uzaklaþtýrma.
(giryan: Aðlayan.
(Pelensekl: Yapýþkan. Dile yapýþan söz.
**********************************************


EY ÝNSANOÐLU (2) Erdem Gümüþ beyden.

Hiç boþ durmaz,olmaz iþinde hile,
Su taþýr karýncalar,cehenneme bile,
Karga yumurtlarken çekiyor çile,
Ýbret al hayvandan ey insanoðlu...

Pençe vurmaz aslanlar,hamile file,
Bülbüller pislemez konduðu güle,
Bastýðý civcivi incitmez, tavuklar bile,
Ýbret al hayvandan ey insanoðlu...

Deryayý dar etme balýða, sokup fanusa,
Balýklar deryada , yem demedi Yunusa,
Angut kuþu iffetlidir, bakmaz namusa,
Ýbret al hayvandan ey insanoðlu...

Bir kangal köpeði, güder bin koyunu,
Kurt çakalla çiftleþip bozmaz soyunu,
Ot yiyenler ,et yiyenin içmez suyunu,
Ýbret al hayvandan ey insanoðlu...

Bir kanadý mikrop,diðeri panzehir sinekten,
Doðurduðu yavruyu yalayarak kurutan inekten,
Eþek deyip hiç sýrtýndan inmediðin binekten,
Ýbret al hayvandan ey insanoðlu…

Ayýlar kirletmez, kara kýþta inini,
Yýlanlar unutmaz, kuyruktaki kinini,
Hz.Süleymandan sor, hayvanatýn dilini,
Ýbret al insandan ey insanoðlu…

Develer gýdým gýdým içer, çölde suyunu,
Kopacak kýyamet de; deðiþmedin huyunu,
Kardeþ kardeþe kazmadýn mý , kendi kuyunu,
Ýbret al Yusaf’dan ey insanoðlu,...

Nasihatým size deðil, içimdeki sýzýma,
Oðlum yoktur,söyleyemem kýzýma,
Türkü yaptým duvardaki çatlak sazýma,
Ýbret al sözümden ey insanoðlu...

Erdem derki yeter,çok üstüne gelemem,
Kem söz ile dost gönlünü delemem,
Rýzýk arýnýn, bin peteðe, bir kovaný delemem
Ýbret al Kur’an’dan ey insanoðlu…

Erdem GÜMÜÞ




Sosyal Medyada Paylaşın: