bak
yoksun sen yine
kuytu bir köþede
yalnýzlýðýmla baþ baþayým
gözlerim aðlamaktan þiþmiþ
tükeniyorum akan göz yaþlarýmda.
duvarlar üzerime geliyor sanki
içimi onlara döküp konuþuyorum
sen mi suçlu ben mi belli deðil
ben suçlu aramýyorum ki
gözümü açtýðýmda
görmek istiyorum karþýmda seni.
sensiz yaþar mýyým sanýyorsun
sen ki ateþle oynayýp beni sýnýyorsun
sen kararýný çoktan vermiþsin
bu aþka yer yok kalbimde demiþsin
nasýl girdin kalbime bilmiyorum
ama çýkarken seni çok sevdiðimi
bilmeni istiyorum.
varsýn ölüm senden gelsin be gülüm
ona da eyvallah demesini bilirim
ilmiði kendi elimle boynuma geçirir
ölüme de gülerek merhaba derim.
arkamdan sakýn aðlama
tabutuma bir omuz da sen at demem sana
baþ ucuma bir selvi aðacý dik
gölgesinden selam vereyim sana...
Refik
Ist.06.06.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.