Öyle yanar ki bazen, Gamzelerim dað, Gözlerimden akar bulut, Dallarým eðik mevsimsiz… Papatyalar öksüz, Topraðým acý biçiyor, Var git diyesim var... Deðirmenim durmuþ ýslýk çalmaz, “Ben” diyen benden olmaz, Kýyýya vurmuþ zaten gelmez, Sýzý sonsuza dek sürmez Unutma hüzün de yanar… Tutarým kendi nöbetimi, Uzun kent geceleri soðuk olur, Avuçlarým ter, Avuçlarým keder, Avuçlarým yalnýzlýk… Var git diyesim var… Her mevsim eylüle çýkar, Her sene çengelli pranga bana, Zor söylemesi ama Var git diyesim var… Son çeyreðindeyim ömrün, Bað bozumu hayat her dem, Mavi engelli, Pembe ise özürlü, Beyazsa sanki hiç olmadý... Yine de var gir diyesim var... Bir bebek ölüyor hiç doðmamýþ, Gýrtlaðýmda bitmemiþ bir aðýt, Var mý bulan beni, Gözlerim kör boðuluyorum… Tezatlýklar abidesi ben, Gözümün akýna zindan asmýþým, Þiirlerim taþtan plak, Var git diyesim var… Dilek SOYSAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
dilek soysal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.