özensiz açýlmýþ bir kalem ucu sensizliðim bir çocuk, bir çiçek düþlüyor benden defterinin köþesinde bir diðeri çöpe atmayý... özensizliðim sivriliðinde ruhumun -özümün yaprak uçlarýndan alýyorum besbelli - bir ressam sýkýlmadan beni çiziyor sana kalemsem de yazmýyor ucum senin gülüþünde ne yapsam aklýmda hep son satýr bir nokta , bir sebep, bir yolcu biletinin üstündeki bir karalama "iyi yolculuklar" terli bir çocuk eli...sýkýca sarýp sarmalýyor beni yalnýzlýðým tek "kurþun"u adýmda saklýyorum,kimse bilmiyor yanýbaþýmda eski bir dost, silgi... öfkeli bir kahin gibi dikmiþ gözlerini , kadimle bekliyor beni sabýrla... þükran uzun Sosyal Medyada Paylaşın:
Şükran Uzun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.