SEN

1

Aþkýný gözlerinle, dün, kalbime iþledin,
Bir sanatkâr,eliyle oyar gibi mermeri.
Rüzgâr yüzü görmeyen ufkumda geniþledin
Bir fýrtýna halinde koptuðun günden beri.

Daha fani olaydý kurtulurdu zarardan,
Aþkým ki farký yoktur bir dað baþýnda kardan.
Gururuma basarak üstüne çýkanlardan
Dönmeyen bir sen varsýn geri.

Nasýl taþta çeliðin izi kalýrsa derin,
Üstüne satýr satýr öyle nakþoldu yerin.
Üzülme, senden sonra kalbime girenlerin
Yalnýz senin aksindir orda görecekleri...

2

Her geçen gün bir aþkýn gevþetirken baðýný,
Her geçen yýl aþkýma yeni bir hýz býraktý.
Onda bulmuþ gibi hayatýn kaynaðýný,
Bu ateþle yanmasa kalnim vurmayacaktý...

Kalbim vahþi bir kuþtu, kendi yurdunda sultan,
Ona gurur vermiþti güneþten emdiði kan.
Daha dün bir çýð gibi inerken daðlarýndan
Bugün karþýnda sakin bir su halinde aktý.

Hangi ruh duydu seni benim kadar derinden?
Hangi gönülde yandýn böyle bir yangýnla sen?
Ya benim gözlerimdir seni bambaþka gören
Ya hepsinin gözleri, sana, görmeden baktý...

Sosyal Medyada Paylaşın: