Yosunun, Kumun, Otanan Yaranın Şiiri

bu fýrtýna uzaklara bakma özrümdür/ört üstümü
beni doður, beni kýna, beni sahiplen
ýslak tenimde çürüyen, ölüm gülüþünüzdür
terli kaslarýmý paylaþamayan simya.

sözü daðlayan usta körüklerin ateþi / kalbimi
eþeliyor, kýzgýn bedevinin uçurduðu þahin.
miadý bitmiþ içli bir söze dokunur gibi
kalbimin her atýþýnda korkunun çetelesi.

aðlamak düþünme özrümdür / sarýl bana!
bakýþýnda saklanan vahþi bozgunun kanattýðý sýr.
ölü bir martýyým, kanat izlerimi örtmüþtü karanlýk
nemli duvarlarda çürüyen kaçýncý çýðlýðýmdý?

hangi yaðmuru sahiplensem bulut oluyor / öp beni
öp beni iki kaþýmýn arasýndan, yorgun bakýþýnda sakla
mumlarý sönmüþ yatýrlar,dumaný tütmeyen savaþ kuleleri
en son öpmüþtü beni.
gülüþün tasviriniz (gibi) mahzundu.

aþk sözcüðünü kanatýyorsun eski mektuplarýn
sigara yanýðýnda... nasýl yokluktu aðlamak
ürkmüþ suyýlaný gibi akarken boynuma!
siyah-beyaz fotoðrafýn kýrýðýndan akmak

nasýl intihar? kalbim tasviriniz gibi mahzundur /
dövüþür gibi konuþma öyle
dýþarýda alabildiðine sonbahar. sararmýþ sarmaþýk
güncesiydi saçlarýn. hiç konuþulmayan ama hiç
öpülmeyen alnýmdan
fýrtýnanýn kanattýðý martý çýðlýðý.

tuzun, zeytinin, hiçbir kýzýn güz mevsimindeyim
kanaviçesinde erken ayrýlýðýn korkusu
en uzak kýyýda acýyan o yorgun taflan
gül kývamýnda yolcunun anýlarýna aldýðý günce.

çið damlasýnýn buhar olma korkusundayým
ebruli bakýþýna saklanan erden düþün salkýmý
tuhaf bir gülüþ karanlýkseloldu içimdeki çavlan
kalemi kýrýlmýþ þairin çýðlýðýna karýþýyor.

kavgaya katýlamamak yaþama özrümdür / uyut beni!
kadýným kaparolu yeleðime iþletmiþ yangýnýný.yolculuk,
heykelleri devrilmiþ devrimin nemodasý.-
ah gövdem!
gözyaþlarýna boðulan bir annenin duasýna uçuyor.
Sosyal Medyada Paylaşın: