Bu Şiir Yakılmak İçindir!

ERDEN söz ateþine çekiyor bizi, ateþi
incitme
suretimizde çürüyen hüzün sen bile
savruldukça tenimiz paslý sarkaca
üþüyecek
SÝN

talanýn küllerinde eþelen uygarlýk sen,
ýsrarla/doðurup,büyüttüðün
kendi çocuðunun leþlerine
direniyorsun!

erden söz ateþine çekiyor bizi
sözü incitme.

SANA
en güzel þiirlerimi/yazýn perçemine
karýþýnca terim
tay/
larýn yelesinde okuyacaðým.

karýþacak söz
þantiyelerin kirecinde çoðalan
aðustos böceklerinin
çýldýrtan uðultusuna.

yaka cebinde
sakladýðýn sevgili fotoðrafýný
öpüp öpüp içlenirken
bilmelisin
yolcunun tebdil-i mekanda ülkesi olmaz.

TOPLANMIÞ
dil yalayýcýlarý
musallanýn yorgun
ve çürümüþ aðacýný konuþuyor.
söylenecek sözleri kalmamýþ gibi.
en son iplikleri ve çiçekleriyle tavaf ediyor
ustasýnýn
mermer
kabrini.

semenderin ayak izinde yürüyen yolcu
kaynayan
ve
dökülen suyun

sesine karýþýyoruz
yarýn
senin yolculuðuna katýlamayacaðým
baðýþla

SANA hüzün dolu þiirlerimi
dünyanýn
cehenneme açýlan kapýsýnda
O
K
U
Y
A
C
A
Ð
I
M

þimdi bizim oralar,soðuk ve sistir.
kurumuþ topraða düþen yaðmurun
genzimi acýtan kokusuna karýþýr hatýralar
sen karýþýrsýn

ipek yumuþaklýðýnda donup kalan bakýþýnýz
ýslak tende buðulandýkça,
hiç
yolcu
olmamýþým sanki
ve sen hiç sevmemiþsin.

-kaðýt kayýklarýmýzýn bile batýrýldýðýný
biliyor musun?

ben yolcu,aynadaki adam!derinliðim
suya emanet.

ihanet
ve
fitne kuþlarý fýr dönüyor.

‘þimdi ustam’ kuþlari.

sana þiirlerimi yüregimin
memodasinda okuyorum.

YÜZÜNÜ saklayan cellat
gece kabuslarindaki
azgin firtinada kaybolur
ölüm/cüzdanimizda taþidigimiz
yirtik fotograf.

kendini kiyiya vuran denizci
yaralarima ezerken midye kabuklarini
ve yosunu
açilan her yaraya tütün basan ellerinde
uyudum.

kasiklari çatlayincaya kadar gülen
sonra kadehleri infaz kalemi
diye kiran
dina/
zorlar dizilmiþ rüyalarima.

sözcüklerimi devþiren lugat
yetmiyor/yetmeyecek söz
dokundukça uzak bir kentin çürüyen
uygarligina.

ACI yok!
sahipsiz bir ülkenin soyagacinda titreyen
çok yaþayin ve varak apoletli
hepbana kuþlari uçuyor erincimizde

aci yok!
dokunulmazligi kalkmiþ ölüler konuþacak!
dokunulmazligi kalkmiþ ölüler
dokunulmazligi kalkmiþ
dokunulmazligi

acilariyla,tekrar,tekrar çekilirken dar
agacina

egilmeyen gölgeleri hiç yolcu olmamiþti
gencecik kalmiþ
gövdeleri atlaslara sigmadi hiç!

SEN,kavganla bariþik yaþadin hep
kavganla güzelleþtin ölürken bile
gece diyorum/karanligi üstümüze
örten zaman
degil
ne de kiskanç sevgili
düþ yolculugumuzdaki
huysuz kisrak.

þeylerin aynasinda ruhumun firtinasi
çogaliyor.
ah!

kehaneti fisildiyor agustos
böcekleri,
sögüt dallari.

gece diyorum/karanlik renk degilmiþ
sen mülkünle aþksizdin,
senin bitmeyen yolculugundu
tek kiþilik mutluluk.

ne çok yolcu gibiyiz!yorgun kenti
teslim ederken gerillasi oldugumuz
uzun geceye


paketimde buruþturdugum sigaramla
paylaþirim yalnizligimi ve korkularimi

ÞIMDI
açiklamasi olmayan bir ima ile geçiyorum
kalabalik
sözleri

DOKUNULMAZLIGI KALMIÞ
ÖLÜLER KONUÞTU:
hüzündür,
yolcusu oldugumuz ZAMAN!
.................................
körfezde ne garip uluyordu akþam
konuþmuyordun


ZEYTIN
&
tuzdu

ÇAGIN VE SEVGILIMIN ZINASINDAN
KAÇIRDIGIM..!
Sosyal Medyada Paylaşın: