Ümitsiz Aşklar İçin

Ben ümitsiz aþklar için yaratýlmýþým
Ayrýlýklar için, sonsuz kederler için
Ne zaman ta derinden sevsem bir kadýný
Ezilmeli yeni açmýþ gülleri kalbimin
En güçlü zehir olmalý aþk dediðin
Alkol gibi damarlarýma yürümeli
Sarmalý her yanýmý gece olunca
Ýçimde bir çýbancasýna büyümeli
Ýnsan sevince her gün bir kez ölmeli
Her gün bir baþka yerine saplanmalý o kurþun
Yollara düþmeli, periþan deli divane
Erimeli potasýnda o garip var oluþun
Artýk uzakbir anýdýr huzur ve sükun
O büyük yangýn baþlamýþsa yürekte
Bir gün gelir de bu çaresizliðin
Aranýr bütün tesellisi ölmekte
O yerde sevilmek de yalan sevmekte
Nereye baksan dizboyu karanlýk
Boþuna bir ýþýk arama göklerde
Her þeyinle aþkýn içindesin artýk
Böyle gitgide derinlere çeker o bataklýk
Orada ölümsüz olur nice kara sevdalý
Sevmek, hiç sevilmeden; korkunç güzel
Aþk dediðin karþýlýksýz olmalý
Sosyal Medyada Paylaşın: