ne bu tükenmiþliðimiz daha dün yenilmemiþken bu bezginliðimiz, eski çaðlardan arta kalmýþ o köhne zaman þimdi yitirdiðimiz mi nerede o sabýrlý ellerle gökyüzüne iþlediðimiz nakýþ
karanlýðýmýz sönmüþlüðümüzden mi nedendir bizi mýhlayan bu duvarlara hangi söz hangi bakýþ yorgun bir el açar þarkýsýzlýðýmýza perdeleri sallanýr yalnýzlýðýnda rüzgarýn bir ince kamýþ
þimdi o adam var yaþamýþ çokçasýna saçlarý, sakallarý bütün kýllarý uzamýþ beklediði ne iyilik ne merhamet tanrýdan perde iniyor artýk, bir kýyamet bir alkýþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Yaşar Oğuzcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.