Sevmek
Erimek tadýlmamýþ hazlarýn ortasýnda
Sevgiden kanatlarla bir boþluða yükselmek
Yaþamak dolu dizgin ve her gün biraz ölmek
Zevklerin sonsuzluða açýlan sofrasýnda
Akar ta, içimize çeþmelerinden sükun
Dopdolu göllerinde gezer beyaz bir kuðu
Huzur; o sevilmeyen kaplerin unuttuðu
En eski bir seraptýr ellerinle sunduðun
Büyük bir yangýn gibi ateþin dudaklarda
Duyarken özlemini en uzak bir yýldýzýn
Sýrrýna eremeyiz nasýl yandýðýmýzýn
Bir gün o ateþ bizi alev alev sarar da.
Ne kadar tutuþsak boþ, hala yanmak isteriz
Ellerindeki bir þey çeker bizi derine
Bir büyü varmýþ gibi dalarýz gözlerine
Biliriz kanýlmasýn, yine kanmak isteriz
Bir rüyadan silkinip görürüz tek gerçeði
Çeker bizi o tutku eþiðinden ölümün
Anlarýz hayallerin bizi terkettiði gün
Dünyada tek gerçek var, SENÝ SEVMEK GERÇEÐÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Yaşar Oğuzcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.