Dogarken mi baþladi benim son yolculugum Ondan mi öyle geçti o garip çocuklugum Masallarla düþlerle beni hep aldattilar Yaþadigim; en büyük yalandi biliyorum Boþlugu kucaklardim uzatsam ellerimi Düþsem diye beklerdi pusuda bir uçurum Kol gezerdi çevremde acilar ölüm gibi Ben ondan böyle kaldim, ondan karardi ruhum Yagmur mu yagmazdi ne, tarlalar mi çorakti Neden hiç yeþermedi serptigim onca tohum Þimdi ölen bir þey var içimde azar azar Ha söndü ha sönecek yillar önce yanan mum Susmayin biliyorum, ben bir yalan dünyada Gürültülü yaþadim, sessizce ölüyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Yaşar Oğuzcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.