Sensizliðin ölüme benzediði o yerde Bir el uzanýr çeker beni yaþamaktan O kalýr dolu, hüzün dolu gecelerde Birer kan çanaðý gözlerim aðlamaktan
Gitgide yayýlýr damarlarýma yokluðun Bir hançer bilenir kalbimde soðuk, sivri Durup durup vurur baþýma sarhoþluðun Üstüste içilen dopdolu kadehler gibi
Artýk ne yapsam boþ, uykular gitti gelmez Výcýk výcýk bir gecedir elllerimde kalan Güneþ doðmayý, karanlýk bitmeyi bilmez
Saplanýr kalbime bir türlü geçmez zaman Ýçerim senden uzak günlerin getirdiði Yavaþ yavaþ öldüren bu zehir sensizliði.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Yaşar Oğuzcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.