Ben aðlayan þairim Bana gülmesini öðretmediler Eðil de bir bak mahzun yüzüme Anlatýr sana çektiklerimi Birer býçak yarasý gibi Alnýmdaki çizgiler Ben mutluluk nedir bilemedim Saçlarým okþanmaya alýþýk deðil Hep böyle dalýp gider gözlerim Ve ne zaman düþünsem geçen günleri Bir karanlýk basar içimi Aydýnlýk deðil Seni nasýl severim bilirsin Nasýl yanarým özlemler içinde Bastýðýn yerler cennet olur Bilirim en serin rüzgarla gelirsin Yine de yanar tutuþurum ben Cehennemler içinde. En mutlu sandýðýn yerde kederliyim Ben seninle sensizliði düþünürüm Bir korku düþer içime apansýz Burkulur yüreðim Seni þiirlerimde bin yýl yaþatýr da Ben bin defa ölürüm Bir gün yokluðum bir gölge gibi Düþüverirse gözlerine Unutma aðlayan þairini Unutma o günde kapanýp dizlerine Kendi yokluðuma kendim aðlarým Sen aðlama e mi Sen aðlama e mi?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Yaşar Oğuzcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.