Otuz Beş Duvarı
Ölümü düþünüyorum
O büyük yalnýzlýk içindeyim
Kulaklarýmda duymadýðým bir musiki
Kaskatý kesilmiþim, kalbim durmuþ
Artýk hiç bir þeyi görmüyor gözlerim
Ýçimde ne bir umut, ne yaþama zevki
Elim, ayaðým buz gibi olmuþ
Ölümü düþünüyorum
Kulaklarýmda duymadýðým bir musiki
Ölümü düþünüyorum
Laleli’de bir sokaktan tabutum geçiyor
Saygý duruþunda bilmediðim insanlar
Bütün pencereler açýk biri kapalý
Kederlerim, ümitlerim, hayallerim
Ve gelen bir iki dost mezarlýða kadar
Sonra kadýnlar kadýnlar gözleri yaþlý
Ölümü düþünüyorum
Bütün pencereler açýk biri kapalý
Ölümü düþünüyorum
Þimdi beni gömüyorlar bak
Aðlýyorsun, ellerinde dað menekþeleri
Hazin bir parýltý gözbebeklerinde
Ýçin izyanla doluyor, kahroluyorsun
Hatýrladýkça geçmiþ günleri geceleri
Bir acý ki öyle büyük öyle derinde
Ölümü düþünüyorum
Aðlýyorsun, ellerinde dað menekþeleri
Ölümü düþünüyorum
Dediði çýkmýyor Cahit Sýtký’nýn
Otuz beþ duvarýný aþamýyorum
Üzülme sevdiðim artýk ayrýlýyoruz
Ýnan yokluðuma ben de bir ölüyüm
O yalan dünyanýzda yaþamýyorum
Yýl 1961, ya Haziran ya Temmuz
Ölümü düþünüyorum
Üzülme sevdiðim artýk ayrýlýyoruz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Yaşar Oğuzcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.