Mektup II

Biliyor musun
Senden ayrýlalý sakal býraktým
Zamanýnýn akýþýna koyuverdim kendimi
Gömleklerim kolalý deðil artýk
Pantolonum ütülü deðil
Ayakkabým boyalý deðil
Öylesine deðiþtim ki
Görsen tanýyamazsýn
Sabahlarý gün doðarken kalkýyorum
Ýlk iþim bir sigara yakmak oluyor
Ve bir süre denizin hýþýrtýsýný dinliyorum
Sonra, apansýz sen geliyorsun aklýma
Gözlerin, dudaklarýn, ellerin geliyor
Þimdi nerdesin kimbilir
Yataðýnda uyuyor olmalýsýn
Artýk beni görme rüyalarýnda
Korkarsýn.
Mevsim sonbahar malum ya
Serde de kör olasý þairlik var
Boyuna hüzünlü þeyler düþünüyorum
Aðaçlarýn yapraklarý dökülmeðe baþladý
Keskin poyrazlar esiyor kuzeyden
Kuþlar durmadan göç ediyor
Ara sýra düþenler oluyor yorgun ya da yaralý
Tutup okþuyorum tüylerini, gagalarýndan öpüyorum
Ve diyorum ki
Sana kavuþmak için bir göçmen kuþ olmalý
Ýþte böyle
Günler, haftalar geçip gidiveriyor
Saçým, sakalým birbirine karýþtý
Yine de her geçen gün
Kendime biraz daha alýþýyorum
Ve biliyor musun
Unutamayacaðýmý bile bile
Seni unutmaya çalýþýyorum...


Sosyal Medyada Paylaşın: