Hatırlama

Ne zaman elime bir kalem alsam
Sana seslenmek geliyor içimden
Güzelliðini hatýrlýyorum bir yaz günü
Yine gemiler geçiyor uzaklardan
Biz yosun kokulu rýhtýmlarda el ele
Þehirlerden Ýstanbul, aylardan temmuz
Ne zaman elime bir kalem alsam
Geçmiþi seninle yeniden yaþýyoruz
Ne zaman elime bir kitap alsam
Hep seni okuyorum inanýr mýsýn
Ýstiyorum seni anlatmalý bütün romanlar
Sevilen kadýn hep sen olmalýsýn.
Ne zaman elime bir kibrit alsam
Yine Ýstanbul’u yakmak geçiyor aklýmdan
Bu sensiz sokaklarý, bu evleri
Bu plajlari bu denizleri
Sensiz kaldýðým bu þehri tüm yakasým geliyo
Yine alev alev bir Ýstanbul düþünüyorum
Ve çaresiz yaktýðým bütün sigaralarýn
Dumanlarýnda seni görüyorum.
Ne zaman elime bir fýrça alsam
Yüzünü çiziyorum kapýlara, duvarlara
Bir bir hatýrlýyorum bütün hatlarýný
Gözlerini dudaklarýný saçlarýný
Baktýðým her yere gölgen düþüyor
Dokunduðum herþeyde senin sýcaklýðýn
Sonra daðlar, denizler giriyor aramýza
Gitgide büyüyor uzaklýðýn
Ne zaman elime bir kadeh alsam
Delicesine sarhoþ olmak istiyorum
Ýçkiler seni hatýrlatýyor yine
Kýrýyorum birbiri ardýnca kadehleri
Artýk hiç birþey kar etmez biliyorum
Ne dost, ne içki, ne aþk, ne kadýn
Gözlerimde yýllardýr eþsiz olan
Deðiþmeyen bir sen varsýn
Ne zaman elime bir ayna alsam
Gözlerimden korkuyorum, bakýþlarýmdan
Bu seni unutamayan benden korkuyorum
Uçurum çizgiler, kara gölgeler
Bir sonun belirtileri yüzümde yer yer
Karþýmdaki yüz sefil bir akþam
Hep sana sesleniyorum duyuyor musun
Ne zaman elime bir kaðýt alsam.
Sosyal Medyada Paylaşın: