Galata Kulesi

6 Haziran 1973
Pýrýl pýrýl bir yaz günüydü
Aydýnlýktý, güzeldi dünya
Bir adam düþtü o gün Galata Kulesinden
Kendini bir anda býraktý boþluða
Ömrünün baharýnda
Bütün umutlarýyla birlikte
Paramparça oldu
Bir adam düþtü Galata Kulesinden
Bu adam benim oðlumdu

Gencecikti Vedat
Iþýl ýþýldý gözleri
Ýçi
Bütün insanlar için sevgiyle doluydu
Çýktý apansýz o dönülmez yolculuða
Kendini bir anda býraktý boþluða
Söndü güneþ, karardý yeryüzü bütün
Zaman durdu
Bir adam düþtü Galata Kulesinden
Bu adam benim oðlumdu

"Açarken ufkunda güller alevden"
Çýktý, her günkü gibi gülerek evden
Kimseye belli etmedi içindeki yangýný
Yürüdü, kendinden emin
Sonsuzluða doðru
Galata Kulesinde bekliyordu ecel
Bir fincan kahve, bir kadeh konyak
Ölüm yolcusunun son arzusuydu bu
Bir adam düþtü Galata Kulesinden
Bu adam benim oðlumdu

Küçücüktü bir zaman
Kucaðýma alýr ninniler söylerdim ona
Uyu oðlum, uyu oðlum, ninni
Bir daha uyanmamak üzere uyudu Vedat
6 Haziran 1973
Galata Kulesinden bir adam attý kendini
Bu nankör insanlara
Bu kalleþ dünyaya inat
Þimdi yine bir ninni söylüyorum ona
Uyan oðlum, uyan oðlum, uyan Vedat.

Sosyal Medyada Paylaşın: