BELKİ BİRGÜN DUYARSIN DİYE
Bu nasýl sevgi böyle?
Bu nasýl tutku?
Bu nasýl özlem?
Ne zaman gözlerini görsem
Bir çoðalýyorum, bir eksiliyorum
Mutluyum varsýn diye
Al uzattým ellerimi
Seni sarsýn diye
Ceylaným! Belki bir gün duyarsýn diye
Çýkmýþým bir dað baþýna sana türkü söylüyorum
Ne güzel ellerin var incecik
Ne güzel saçlarýn var sapsarý
Anlasana o yalansýz gözleri
O kirpikleri, o dudaklarý
Düþündükçe baþtanbaþa özlem kesiliyorum
Al desem, sana ömrümü versem
Korkarsýn, alamazsýn ki
Dur desem, kaçarsýn yine ceylaným
Gül desem, aðlarsýn
Gel desem, gelmeyeceksin, biliyorum
Bu engeller bana göre deðil oysa
Ben bu daðlarý aþarým
Geçerim bu denizleri, korkma
Ýþte düþtüm yollara
Dur, bekle beni, geliyorum
Sevmek inancým, tutkum benim en eski
Daðýtsam dünyalara yeterdi bu sevgi
Düþünsene, anlasana ceylaným
Sen yoksan ne farkeder ki
Ha öyle ölmüþüm, ha böyle ölüyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Yaşar Oğuzcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.