BRUEGEL

Gökyüzü ayaklarýmýn ucundan baþlýyor.
Köpeklerin bakýþlarýnda birer keman tadý.
Avcýlar ve kuþlar avdan dönüyor.
Zaten her yanda hüzün görülür
Uzakta çocuklar kayýyorsa,
Kýzaklar tahtadan yapýlmýþsa,
Kar dinmiþse, avdan dönüyorsa avcýlar,
Ýnsan anlamýþsa ansýzýn, baþladýðýný
Gökyüzünün, ayaklarýnýn ucunda.

Kuþ tüyleriyle kaplýdýr burunlarý
Birer sirk emeklisine benzeyen avcýlarýn;
Soluk alýr, tüy verirler yorulunca,
Yürekleri birleþir, geniþ bir av ülkesi olur,
Ýçinde tazýlar yaban ördeklerini,
Çantalý okullular kar tanelerini avlar.
Norveç’in nüfusunu bilir de okullular
Karýn nüfusunu bilmezler nedense.
Zaten her zaman hüzün bulunur biraz.
Norveç’den söz açan þiirlerde.

Gökyüzü ayaklarýmýn ucundan baþlýyor.
Aðzýmýn kemiðinde daðýnýk bir þiir tadý.
Gürgenler ve kayýnlar avdan dönüyor.
Sýrtsýz atmacalar çizerdim þimdi
Bir kayýðýn yelkeni geçseydi elime;
Unutmazdým, yelkenin bir köþesine
Tabut baþlý bir avcý yerleþtirirdim.

Ýçime çektiðim hava deðil, gökyüzüdür.

Sosyal Medyada Paylaşın: