Fiþlenmiþ takvimler Vakit þaþkýn... Saniyeler sýkýþýk akreple yelkovan arasýnda. Omzumda bir aþkýn kýrgýn ve hazin dibâcesi Dört yaným koskoca yalnýzlýklar istilasýnda Ve bir kýyamete aldanmýþlýðým... Topuklarým hain boþlukta. Yarýp gecenin zýrhýný Tüm yaþanmýþ aydýnlýklara inat Yürüyorum ölümü sýrtlayan karanlýklara "Elveda Rüveyhâ!"
Kaf daðýndan aþýrýp masallarý Tur daðýnýn asil emirlerine karþý gelmekti bizimkisi Ne baþý dik ne gövdesi mâhur Kendi kendimizi çalýp özlerimizden Dinleyip durduk yýllarca bu hüzzam yalaný. Yok artýk hükmü nef/e/sin Daha fazla haramlar sýkýþtýrmadan imanýma El çekip devriliyorum dünyandan "Elveda Rüveyhâ!"
Gökte hüzün Yerde yüzüm Gözlerime basa basa Bakýþlarýný çiðniyorum attýðým her adýmda. Güç olsa da seni hýncýmdan terketmek Bir an olsun þaþmadan gerçeðin izinden Alným açýk, adýmlýyorum bu öykünün cümle kapýsýna. Kaydýmý silip nüfûzundan Bir izbede söküyorum Yakama iliþtirdiðin eþkalsiz kimliði. O kâbus çýðlýklarýný Yalýnayak, saðýrlýðýma koþtursan da Dönüþü yok... "Elveda Rüveyhâ!
Þimdi kursaðýmda sallandýrýlýyorken Bir doruða astýðýmýz sevinçler Nafakasýdýr gidiþimin Devrilen boynuna diz çöktürecek keder Ve ardýna kadar aralayýp Eþiðine çivilediðim çarmýhlý özlemler. Ýçimi kaplayan deryaya dokunup Dalgalandýracaðýný sanýyorsan o cýlýz yaþlarýnla Kâr etmez bilesin! Ardýmdan nice sûni fýrtýnalar koparsan da Ýncindi kalem... "Elveda Rüveyhâ!"
Ey, yokluðuna acýlarýmý doðrayýp Ruhumu doyurduðum hebâ, Varlýðýmda ve yokluðumda dahil Sadakatine baþ koyduðum tereddütsüz dâva! Selin sele kapýldýðý Vefâ yoksunu o kancýk mahreminde sen Bakýþlarýndaki mührümü kýrdýrýp Bir ihaneti imzalarken gölgendeki susuzluða Bense; Güneþin doðduðu yerden yükselen inancýmý kuþanýp Bir kez olsun,kalbinin ötesinde b/atmadým asla. Bu yaman çeliþkiyi kýrýp bileðinin orta yerinden Parça parça ayrýlýyorum... "Elveda Rüveyhâ!"
Kaldýr peçeni Rüveyhâ! Kaldýr da Çiðnenmesin, ucuza giden emanetim daha fazla. Ahde hançer vurmaya sýrt dönmüþ Darbedilen bir devr-i daimin Boynuna asýlý gökdelen ümitleriyle Haince koparýlýp s/atýlmasýdýr bu Nâra, suya Ve sözleþip kök boðan sarmal tufana.
"Yalnýzlýk, alna kazýnmýþ keder, Üflenirse buðusu Bir damla aðýt, bin hýþkýrýk susayýþ eder..."
Ne ölümü saklayýp ecelden Ne de çiðneyerek geçip adamlýðýmýn üzerinden Bir ihtilal gibi saplanýyorum Tarihin gel-git oyunlu süslü suskunluðuna. Kör bir kaleme yazdýrýp mirasýmý Þehrin kapýsýna asýyorum Kulaklarýnda mumyalanacak cinnet vurgunu çýðlýklarýmý. Dönüp de bakana Belki bir masal, bir rüya Belki de bir delinin aklýndan baðýrma Sýrrý sonsuz efsunlu bir imza... Usûldendir örfüyle son ucuna Bölüþsün okurlar Tüm aþk aðrýlý aðyar kanamalara Gi/t/diyorum... "Elveda Rüveyhâ...!" (Sezgin KARADAÐ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
kırıkçırpınış Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.