Namın Yürüsün

hüzünlü bir kýþ günü baþladý yolculuðum
çocukluðum yýkýk kentlerde
ve kesme kaya caddeli ahþap evlerde geçti
okuma yazmayý öðrendiðim gazetelerdeki terör sayfalarý
ve haliç tersanelerinde korsanlar
evden çýkarken vedalaþýrdý babalarla evlatlar
her sokaðýn baþýnda analarýn isyaný dururdu
ve günler kýsa
ama geceler uzun olurdu
bir kurþun bir liraya
ve bir hayat bir kurþuna malolur
benim doðduðum yerlerde insanlar can evinden vurulurdu
sen sarayburnunun dimdik delikanlýsý
yavuz zurhlýsýnda deniz piyade eri
yetmiþikiye dört çaký gibi asker
arkadaþýnýn kaza kurþunu izini sýrtýnda taþýyan
ve giderken býraktýðý sevdiðini
döndüðünde bulamýyan
yakar mý bizi bu sevda?
bir aþk delikanlýyý bozar mý?
hadi kalk
eski günlerde olduðu gibi
karanlýða yine ýþýk yak
arka bahçedeki mahalle kavgalarýnda
kaþýna sapan taþý geldiðinden beri
hani kanýna kanýmý sürdüðüm o günden beri
can dostum ve kan dostum
ister kalbine gömdüðün sevdanýn aþkýn
ister Allahýn aþkýna kalk
bir ýþýk yak
bir kor küþür yüreðimize
savaþmak ne güzel bir þey uðrunda
ve yeniden
yeniden aþýk olmak
unutmadýk o günleri
sevdamýz yüreðimizde gizli kalýr
ve mahallemizin kýzýna aþýk olmak ayýp sayýlýrdý
bir kýza aþýk olmak bir de parkayý çýkarmak haramdý
ve dünya dedikleri þey yalandý
paranýn geçmediði günler vardý gençliðimizde
ve namerdin yýkamadýðý mertliðimiz
silah çekmek ve tesbih sallamak deðildi delikanlýlýk
tesbihi çekmek ve silahý saklamaktý
yazýk
gün geldi nasýl da azaldýk
sonra üç kuruþa satýlan arkadaþlýklar ve ucuz aþklar
artýk bizim iþimiz deðildi
ah sarayburnunun dik ve yitik delikanlýsý
ne geçmiþten yükselen aðýtlar anlýyor seni
ne de geleceðe satýlan aþklar
gidiyorsun belki
sana kal diyemem giderken
sevmek kadar ölmek de kader
ama giderken bile ýþýðýn yol göstersin kayýp gemilere
gözlerin gökyüzünü aydýnlýða bürüsün
ve sen ölsen bile bir gün
namýn yürüsün...

Sosyal Medyada Paylaşın: