YARA BANDI
Nasýl unutursun
ilk gunleriydi Ýstanbul’a taþýndýðýnýzýn
usulca dokunmuþtun hanýmeli kokan
bir duvara yaslý beyaz bisiklete
-Binmek ister misin
diye bir sesle irkilip
ayrýlmýþtýn hayal dünyasýndan
Annenin dizlerine yatýrýp
sarý saçlarýný
saatlerce taramayý düþlediði Ömercik
duruyordu iþte tam karþýnda
ki yaramazlýk yaptýðýnda
az mý dua ederdi
onun gibi uslu olmana
Kalýr mýydýn hiç altýnda
böylesi sýcak bir davranýþýn
sen de cebinde taþýdýðýn
kolonya kapaðýný uzatmýþtýn ona
ve baþlamýþtý bir arkadaþlýk
çatýlarýna martýlarýn konduðu
Çiçekçi sokaklarýnda
Evlerin arasýndan
bakmak isterken Kýz Kulesi’ne
acemisi olduðun bisikletten düþmüþtün
gitmiyor gözünün önünden
filmlerdeki gibi yardýmýna koþmasý
üstelik o gün ilk kez
yara bandýyla tanýþmýþtýn
Kaybettin Ömerciði
þoförlük yaptýðýný duymuþtýn bir ara
ama bu þehirde
taþradan gelen bir çocuða
bisikletini verecek insanlarýn
yaþadýðýna inanýyorsun yine de
siyah ve kývýrcýk saçlarýnla
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.