Büyüklerle ben yapamýyorum çocuklar da almýyor beni oyunlarýna devlet dairesinde yangýndan kurtarýlmayacak sýkýþmýþ bir çekmece gibiyim açýlamýyorum sana
Kardeþiyle sokaklarda hep bir örnek giydirilen sen nasýl sevmezsin eþitliði yürürken düþen çoraplarýný ayný hizaya getirmek için annen deðil miydi önünde diz çöken
Öpüþme sahnesinin tam ortasýnda içeri girdiðin yazlýk sinemanýn yer göstericisiyim yürüyorsun fenerimin ýþýðýnda yer: Kýz Kulesi ve sonu ayrýlýkla bitecek hüzünlü bir aþk filmini oynuyor beyaz duvarýnda
Bir kez olsun çýkmazken aðzýndan seni sevdiðimi her gün söylememi yadýrgama bil ki bu þehirde iskelenin verilmesini beklemeden atlarým vapurlara
Son karesi gibi Red Kit’in batan güneþe doðru sürerken atýmý gitme kal demeni bekliyorum ama yalnýzca rüzgar çekiþtiriyor atkýmý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sunay Akın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.