Son kaya iniyor kuyu aydýnlanýyor Ses insanýn derinlerde parlayan Son isyan denemesi oluyor güzel Ýçimde yaman tutuk bir þair doðuyor Tut elimden Dosta düþmana karþý bir iyi konuþayým Tut Kulede saat kýrýlmasýn Geyikler saðýr Rüyalar boðuk olmasýn
Son kýral aðlýyor, üstünde son kuþ yoruluyor Halkýn kayýp annelere karþý saygýsý yok Tut elimden Düþen tüyleri toplayalým Tut Ýsimsiz çocuk aðlamasýn Kuyuda ýþýk sönmesin Kýrk oda içiçe dönmesin Halayýklar saðýr Dualar boðuk olmasýn
Son insan yürüyor Tut elimden kaçalým Kaçalým kaçalým Bizi kimseler görmesin Arýyanlar bulmasýn Tren duvarlarý sarsmasýn Yürek bu kadar hýzlý çarpmasýn Kan böylesine hýzlý akmasýn Aþkýn kulaklarý saðýr Sesi boðuk olmasýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sezai Karakoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.