Bir gece Mecnun’un yaktýðý Bir mumun etrafýnda Dönüyordu Zavallý incecik bir pervane Mumsa devrilmek istiyordu Pervane yerine Mecnun’un üstüne üstüne Sevgili mum Dedi Mecnun Sevdim seni Acýdýðýn için pervaneye Bende önerirdim Kader izin verseydi Beni yakmaný Onun yerine Ama acele etme vakit var Sayýlýdýr saatler dakikalar Azrail bile senden sabýrlýdýr Burada sencileyin benim de iþim var Ben herkes için Deðiþik ve ayrý dozda Soyut bir otobiyografyayým Herkesin yaþadýðý bir iç tarih Hekesin yüreðinden geçen bir coðrafya Gidip gidip varacaklarý Fakat ulaþamayacaklarý Bir panorama Kaderin zaman zaman Kabaran kanlara uyguladýðý Nirengi noktalarý batmýþ Beyaz bir karanlýða batmýþ Mutsuzca mutlu bir topoðrafya
Sonra gece bitti mum söndü Bu söyleþilerle tan atarken Pervane Mecnun’a Mecnun pervaneye döndü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sezai Karakoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.