KAV
Otomobil birden çýkýyor yoldan
Bir deniz kýyýsýnda duruyor
Büyü býçaðý koparýyor onu gri harmanili kayalardan
Yalnýz sýrtlarýndan sezilen haçlý erleri kayalardan
Kayalar kapatýyor onun arkasýný som
Düþünceyle þekerlendirilmeden
Günse eriyor yön yön Van Gogh’su bir kýrmýzýlýk
Kirazlarýn ve güllerin tifoya kardeþ çýkan rengi
Kokularý bile kýpkýrmýzý olan güllerin
Ve otomobilden inen sensin iki avcunda deniz
Çevrene üþüþen zeytin aðaçlarý
Arkandan inenler o kimlerdir ki avuçlarýna gülüyor
Oluþa gülüyorlar kuþlara çocuklara
Ki senin ellerini görmek bir kurtuluþtur çocuklara
Sen yüzünde Akdeniz memnunluðu sen Truvalý Helen
Sana gelmiþ bütün yunanlýlar atlý arabalarla
Atlarla otomobillerle uçaklarla
Bütün kiraz yangýný çocuklarý andýktan sonra
Evrenin akþamýndan döndünüz evlerin parmaklarýna
Almýþsýn üstüne örtücülüðünü siyah kahverenginin
Aðaç gövdelerinin kavlarýn rengini
Tabiat seninle canlý ve yeni
Tabiatý duruþun ve bakýþýnla verimlendirmiþsin
Ey geçmez gençliðin telâþsýz sesi
Sesinle ölümü ürkütmüþ terletmiþsin
Bir piknik yer altý gençliðine gözlerin
Saçlarýn bir baþlangýç eski zaman leylâklarýna
Bir vakit gelse ki kapansam ayaklarýna
Geçen zamaný yanlýþ bir rüya gibi yorumlasam
Resmini yunanlýlardan kalma kayalara oysam
Gitsem Bergama Tiyatrosunda seslensem ismini
Benimle birlikte tabiat çaðýrsa seni
Eski çað çaðýrsa seni
Yeni çað çaðýrsa seni
Her piknik gezintisinde yaptýklarý gibi
Çiçek kuþ arý ve mavi gökte güneþ
Seninle donanýrlar çocuk oyunlarýnda dað düðünlerinde
Ve kayalar ilk olarak atalardan arýnmýþ
Büyümüþ denizden gelen sabýrsýz seslerle
Sonbahar papirüslerini birer birer atmýþ
Kentse yüzyýllarca ilerde ve ötede
Sen halk ve çocuklar ve bir portatif çadýr
Ve kalakalmýþ bir oto uçurum kenarýnda
Hafta içi gel gitleri denizde kanayýp ýslanýþ
Güneþ sevinçli yaþlarla kararmýþ
Tabiatla konuþmaya baþlarsýn bardaklarýn derinliðinde
Çin çay bardaklarýnýn
Birbirinizi yitirirsiniz tabiatýn sisinde
Biriniz Kafdaðýnda biriniz Çinseddinde
Deniz yüreðinizin telâþsýzlýðýndan aydýnlýðýný emer de
Akþamýn üstüne boþanýr yanar beyaz gecelerde
Ýyot kokulu yalnýzlýk panayýrlarýnda
Ben bir peri masalý gibi anýlýrým o anda
Gelip geçen bir nöbet gibi o anda orada
Saçýlan eþya toplanýr otomobil çalýþtýrýlýr dönüþ baþlar
Tabiatla son alýþveriþi yapar çocuklar
Deniz yavaþ yavaþ siyah bir kabuk baðlar
Çayýrlar üzerinde soðan yumurta kabuklarý büzülmüþ kâðýtlar
Sende kadýnlýðýn o sonsuz gülümsemesi ve toparlanýþý var
Gözler hep arkadadýr acaba unutulan bir þey mi var
Mutlaka unutulan bir þey var
Gün bir bomba gibi düþer ve batar
Arkaya son bir göz atýlýr otomobile doluþulur
Þimdi sizi tabiattan koparan geri alan bir asfalt
Þehrin düþüncelerini yayýnlayan kalorifer bacalarý
Oraya buraya koþuþan insanlar
Ve bütün ýþýklar yanar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.