Ey yeþil sarýklý ulu hocalar bunu bana öðretmediniz Bu kesik dansa karþý bana bir þey öðretmediniz Kadýnýn üstün olduðu ama mutlu olmadýðý Günlere geldim bunu bana öðretmediniz Hükümdarýn hükümdarlýðý için halka yalvardýðý Ama yine de eþsiz zulümler iþlediði vakitlere erdim Bunu bana söylemediniz Ýnsanlar havada uçtu ama yerde öldüler Bunu bana öðretmediniz Kardeþim Ýbrahim bana mermer putlarý Nasýl devireceðimi öðretmiþti Ben de gün geçmez ki birini patlatmayayým Ama siz kaðýttakileri ve kelimelerdekini ve sözlerdekini nasýl sileceðimi öðretmediniz
Bir kentten daha geçtim Buðdaylarý yakýyorlardý Yedikleri pirinçti Birbirlerine açýlan borular gibi üfürüyorlardý Sonra birbirlerinden borular gibi çýkýyorlardý Pirinçler gibi çoðalýyorlardý Atlarýný yalnýz atlarýný cana yakýn buldum Öpüp çýkýp gittim yelelerini
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sezai Karakoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.