Dolabýmýn en altýnda , þiir kitaplarýnýn yanýnda duran votka þiþesine takýldý gözüm... Söz verdiðimden beri içilmez olmuþ öyle yarým kalmýþtý... Sonra hatýralar canlandý...
Dalýp gittiðim hayal mi ? Yoksa gerçek mi ? Sualleri içimde yankýlanýrken... Aþkýn , gece ateþ gibi düþüp yaktýðý günlerde , Karþýlýklý boþalan kadehlerin keyfinden esme bir meltem rüzgârýydý bana...
Ben ise , ona hür bir yürek , Aklý selim bir hiç kadar yoktum ki Suretinden eskiyen bir boþlukta asýlý salýncak kadar kýymet vermeyiþinden , Kenara atýlmýþ gibi duruyordum...
Þiþe... ve ben bir yarým hikayenin iki figûranýyken o zenginliði seçip baþrolün hakkýný verdi... zengin bir yalanýn esratine peþkeþ çekti kendini...
Anlamsýzdý gece , Her gece gibi hece hece düþüyordu sessizce içerime Ama yokluðundan bulunamýyordu sözleri...
Öznemden ayrý yüklemim ondan bayaðý bir farklýydý , O’ kendine göre zaten hep haklýydý...
Sessizce uzandým... Tek gelen uykudan çok sýzmýþlýktý içmeden ayýk ayýk... Sabahý dar eden bir geceden kalma üzerimden geçen yýllara küfrediyordum... O uyanýyordu ben uyanmamak için dua ediyordum... Mutlu gülüþlerimi taklit edip benim ömrümü çalýyordu... Gece ile gündüz kadar tezat bir aþkýn döngüsünde dönence zamanýn da Kum saatine devri alemi yaþattým ve sustum...
Ölüm , kadere inat nefes almaktý onu da baþardým... Devrik þiþeler mi ? Onlar halâ yarým...
Yunus Özkan
01:25 / 06.04.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.