YANMA..

Nefes nefse yenik düþer, adý bu beþer..Can bulamaz, can veremez sahibiyim der, boþ gezer..

Dertlerin biriktiði bir avuç toprak parçasý insan,
ayaklar altýna alýnmýþ hayat gözünde, “sen sensen, ben senim, kim topraðýn üstünde!”

Ümmet olmak, toprak hemþeriliði.
Uzakta durma, yaklaþ gözlerine bak..

Gam deryasýnda dertlerle demlenmiþ, boðmadan boðulmadan, çorak gönüllere pýnar veren nice mavi…

Baþlarý ayak, ayaklarý baþ olmuþ nesillerin örtüsüne dokunmadan beyin açmýþ kahve..

Bazen taþlarý sarýp sarmalayan yosun, bazen daðlarý kaplayan orman. Uzakta kalmýþlara yüreðinde yer açan yeþil..

Geçin elbet aralarýndan, seçin! Bu ümmetlik her birimiz için..

Ýnançla hepimiz bir oluruz. “sen” olmadan “ben” buluruz,
Gel haydi, melek deðiliz bir kuluz..

Mahþer meydanýnda günah deðil, güne ah ile korkumuz, cemalinden mahrum kalacaðýmýz sevgilinin sessizliði..

Biz gibi görünen geceye aldanma, ýþýk var diye aya yýldýza kanma. Birden bin bölünür, bini bölen bire aldanma..

Sosyal Medyada Paylaşın: