Öyle anlar geldi ki Sen yanýmda iken, Benim için çiseleyen yaðmurun, Umut besleyen damlalarýndan farksýzdýn Senin tek farkýn; Karanlýkta bile insanýn Ýçini aydýnlatan Kömür gözlerindi O gözler öyle ihtiraslý Öyle þevkatli Ve öylesine aþkla bakýyordu ki! O an dertlerimden sýyrýlýp Sükuta eriþiyordum. Hayli zaman sonra, Yine o gözlerle bana Bir çift söz eyledi Ýþte o zaman anladým O gözlerin , O sözlerin ne kadar Yalan dolu olduðunu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
üstad01 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.