Yelkovansızmış Zaman

Yorgun musun o kadar?
Uzat bacaklarýný,
Elini gezdir masanda.

Vur sertçe;
Ne resim kalýr devrilmeyen,
Ne kalem kalýr düþmeyen,
Ne sen kalýrsýn, yazdým sandýklarýna.

Vur diyorum,
Vur sertçe.
Seni küçümseyen duvarlara,
Boþ kalan aynalara.
Sokaksýz camlar içinden,
Ardýnda kalanlara.
Silmeye gayret etme,
Basýk olmayan yazýlarý.

Kime aitmiþ bunlar?
Bilmem ki;
Üstlerinde hep senin kokun.
Sonlarýný atladýklarýna,
Bir isim verme baþýndan.

Vur serçte masaya!
Ardýnda kalanlarý.
Sosyal Medyada Paylaşın: