GECENİN KEMANI

Yüzü parladý ayýn,
Bir ses geldi uzaktan:
Hasta yorgun bir kadýn
Þimdi çalýyor keman...

Eriyor, bükülüyor,
Ayýn altýnda evler...
Kemandan dökülüyor,
Semailer, peþrevler...

Keman hýrçýn, mariz,
Asabýný geriyor;
Dalgalan bir kaç iz,
Karanlýkta eriyor...

Bazan hazin bir beste,
Gönüllerde yanýyor;
Geceden deste deste
Naðmeler toplanýyor...

Sen ey karanlýklara
Hicran daðýtan kadýn!
Git baþka bir diyara!
Kalbimi parçaladýn...
Sosyal Medyada Paylaşın: